Alopecija - simptomi, vrste i opcije lečenja
27. jul 2023.
∙
9 MIN
Alopecija je medicinski termin koji se koristi za opisivanje gubitka malja na telu, posebno kose na vlasištu. Uzroci nastanka alopecije se mogu razlikovati, stanje može biti privremeno ili trajno, a postoje i različiti oblici alopecije.
Vrste alopecije
Androgenetska alopecija: Najčešći oblik alopecije i obično se naziva muška ili ženska ćelavost. Nasleđuje se i karakteriše je postupno proređivanje kose na određenim područjima vlasišta, kao što su vrh glave kod muškaraca ili proređivanje na vrhu glave kod žena.
Alopecija areata: Ova vrsta alopecije uzrokuje nagli gubitak kose u obliku krugova ili pečata na vlasištu. Može se javiti na bilo kojem delu tela koje je prekriveno dlakama, uključujući kosu, obrve, trepavice i dlake na drugim delovima tela.
Alopecija totalis: Ova vrsta alopecije uzrokuje potpuni gubitak kose na vlasištu. Osobe s alopecijom totalis nemaju kosu.
Alopecija universalis: Najekstremniji oblik alopecije koji uzrokuje gubitak dlaka na celom telu, uključujući vlasište, obrve, trepavice i dlake na drugim delovima tela. Osobe s alopecijom universalis nemaju dlake niti na jednom delu tela.
Traumatska alopecija: Nastaje kao rezultat fizičkog ili hemijskog oštećenja kose, kao što su povrede vlasišta, prekomerno naprezanje kose, upotreba agresivnih hemikalija za kosu ili često stilizovanje kose u zategnute frizure. Gubitak kose može biti privremen ili trajan, u zavisnosti od ozbiljnosti oštećenja.
Postoje i druge manje uobičajene vrste alopecije, uključujući cicatricialnu alopeciju (gubitak kose uzrokovan ožiljcima na vlasištu), trakcijsku alopeciju (gubitak kose zbog stalne napetosti ili vuče kose) kao i privremeni gubitak kose uzrokovan stresom, hormonalnim promenama, bolestima ili lekovima.
Uzrok nastanka alopecije
Alopecija može imati različite uzroke, zavisno od vrste alopecije koja se javlja.
Androgenetska alopecija: Nasleđuje se i najčešće je uzrokovana genetskim faktorima i hormonalnim promenama. Osobe koje su genetski predisponirane mogu biti osetljive na hormon dihidrotestosteron (DHT), koji dovodi do progresivnog suženja folikula dlake i smanjenog rasta kose.
Alopecija areata: Autoimuna bolest u kojoj imunološki sistem pogrešno napada folikule dlake, što rezultira gubitkom kose. Specifični uzrok autoimunog odgovora nije potpuno jasan.
Traumatska alopecija: Ova vrsta alopecije može biti uzrokovana fizičkim oštećenjem vlasišta kao rezultat povreda, upalnih stanja ili ožiljaka. Takođe, ponavljano prekomerno vučenje kose, često stilizovanje kose u zategnute frizure ili korištenje agresivnih hemikalija za kosu, može oštetiti folikule dlake i dovesti do gubitka kose.
Alopecija totalis i alopecija universalis: Uzrok ovih retkih oblika alopecije nije potpuno poznat, ali pretpostavlja se da je autoimunog porekla, pri čemu imuni sistem napada sve folikule dlake na vlasištu ili celom telu.
Drugi uzroci alopecije: hormonske promene (npr. trudnoća, menopauza), bolesti (npr. štitna žlezda, anemija), određeni lekovi (npr. hemoterapija), stres, nedostatak određenih hranjivih sastojaka u ishrani i drugi zdravstveni problemi.
Simptomi alopecije
Androgenetska alopecija:
- Postepeno proređivanje kose na određenim područjima vlasišta, kao što su vrh glave kod muškaraca ili proređivanje na vrhu glave kod žena.
- Smanjenje obima kose i gubitak kose u karakterističnom "muškom obrascu" kod muškaraca.
- Redak rast nove kose na područjima koja su postala ćelava.
Alopecija areata:
- Nagla pojava ćelavih pečata ili krugova na vlasištu.
- Gubitak obrva, trepavica, dlaka na bradi i drugim delovima tela koji su inače prekriveni dlakama
- Ponekad može biti prisutan svrab ili osetljivost na zahvaćenom području.
Alopecija totalis:
- Potpuni gubitak kose na vlasištu, gubitak obrva i trepavica
- Nema rasta nove kose na zahvaćenom području.
Alopecija universalis:
- Potpuni gubitak malja na celom telu, uključujući vlasište, obrve, trepavice i dlake na drugim delovima tela.
- Potpuni nedostatak dlaka na telu.
Traumatska alopecija:
- Gubitak kose na mestima gde je došlo do fizičkog ili hemijskog oštećenja vlasišta.
- Vidljivi znakovi oštećenja, kao što su ožiljci, iritacija ili crvenilo na zahvaćenom području.
Alopecija kod muškaraca i žena
Alopecija kod muškaraca i žena koja se javlja u određenim godinama, naziva se androgena, ili androgenetska alopecija.
To je hronični, progredirajući, difuzni gubitak kose, genetski uslovljen i nastaje usled povećane osetljivosti folikula dlake na normalne vrednosti androgena, muških polnih hormona i to dihidrotestosterona. Pod njegovim uticajem dolazi do smanjenja anagene faze rasta kose (faza u kojoj kosa aktivno raste), a folikuli iz kojih ona izrasta progresivno se smanjuju i na kraju nestaju. Ova osetljivost folikula na dihidrotestosteron nije povezana sa postojanjem nekog endokrinološkog oboljenja.
Karakteristično je i to da nisu svi folikuli vlasišta podjednako osetljivi na dejstvo ovog hormona, uglavnom stradaju folukuli u prednjem, ftontalnom, delu poglavine, temenom delu i na "kruni poglavine". Potiljačni i bočni delovi glave su uglavnom pošteđeni. Ova vrsta alopecije predstavlja najčešći tip opadanja kose i pogađa milione muškaraca i žena širom sveta.
Kod muškaraca se javlja češće i to sa početkom već oko 20. godine, sa maksimumom oko 40. godine. Javlja se kod osoba muškog pola oko 50% i to iznad 40. godine života.
Kod žena postoje dva tipa androgene alopecije. Prvi tip se javlja u dobu između 20. i 40. godine života i uslovljen je genetskom predispozicijom. Drugi tip se javlja posle 50. godine, odnosno posle menopauze, oko 57% žena starijih od 80 godina pati od ovog poremećaja i u osnovi njegove pojave je povećan nivo androgenih hormona u krvi. Dlaka kod ove vrste alopecije vremenom postaje tanka i krta, sporo raste i ostaje kratka, njen životni ciklus je skraćen, ranije opada, da bi na kraju njen folikul (mešak iz koga dlaka izrasta) atrofirao i prestao u potpinosti da je proizvodi.
Kod muškaraca se gubitak kose prvo primećuje u predelu zalistaka i na temenu poglavine, da bi u većini slučajeva kosa potpuno opala, zaostajuci jedino po rubovima poglavine. Nasuprot tome, kod žena se kosa proređuje uglavnom na temenu, tanka je i kratka, ali retko kada nastupa potpuna ćelavost. Kod žena je proređenost kose često povezana sa hiperseborejom (preteranim mašcćenjem kose), koje samo po sebi nije uzrok njenom opadanju, već su obe ove pojave povezane sa povećanom osetljivošću na dejstvo dihidrotestosterona.
Lečenje androgene alopecije je veoma kompleksno i treba da ga sprovodi lekar specijalista dermatolog, triholog, koji će nakon laboratorijskih ispitivanja i kliničkog pregleda pacijenta, odrediti najbolji mogući tretman. Naročito treba obratiti pažnju na podatke o uzimanju lekova, pa i anaboličkih steroida, a kod žena treba odrediti i nivo testostetona i dihidrotestosterona u krvi. Ginekoloski je potrebno isključiti postojanje policističnih jajnika.
Jedna od mogućnosti lečenja je uzimanje leka pod nazivom finasterid i indikovan je samo kod muškog pola. Ovaj lek blokira dejstvo enzima 5 alfa reduktaze koji pretvara hormon testosteton u dihidrotestosteron odgovoran za gubitak kose. Doziranje je 1 mg jedanput dnevno. Finasterid poseduje i neželjena dejstva, u smislu pojave seksualne disfunkcije, zbog toga se koristi i lokalno, kao rastvor koji se utrljava u samo vlasište.
Osim finasterida primenjuje se i lek Minoksidil (prvenstveno, ovo je lek za sniženje krvnog pritiska, čija je nuspojava rast dlaka), i to u vidu losiona u 2% ili 5% rastvora, za lokalno utrljavanje u kožu poglavine 2x dnevno. Njegova primena je trajna, ukoliko se prekine, kosa ponovo počinje da opada. Može se koristiti i u vidu tableta. Primenjuje se i kod muškaraca i kod žena. Kod žena se mogu davati kontraceptivi kao i spironolakton koji takođe blokira enzim 5 alfa refuktazu. Korisna je i nadoknada vitamina u vidu suplemenata: vitamin C, B12, D vitamin, folna kiselina, zatim minerali cink i gvoždje, kao i melotonin. Savremene metode lečenja podrazumevaju i primenu lasera, PRP terapiju (autologna plazma bogata trombocitima), kao transplantaciju kose sa potiljačne regije.
Difuzno proređenje kose kod oba pola može nastati i usled oboljenja štitne žlezde, nedostatka gvožđa, stresova i nervne napetosti, nakon virusnih infekcija, kod žena usled poremećaja menstrualnog ciklusa, nakon porođaja, kao i zbog uzimanja nekih lekova. U tim slučajevima je u pitanju takozvani "telogeni efluvijum", a nastupa nakon otprilike tri meseca od početka delovanja uzročnog faktora i to naglo. Karakteristika ovog gubitka kose je da se povećava broj dlaka koje su u fazi ispadanja, tako da dlaka ne doživi svoj normalni životni vek, postaje tanka, kratka, lomljiva i ispada. Ukoliko se uzrok otkloni, opadanje kose prestaje i kosa postaje gušća.
Lekovi koji mogu dovesti do opadanja i proredjenosti kose su: antidepresivi, beta blokatoti, ACE inhibitori, antikoagulansi, lekovi za terapiju poremećaja funkcije štitne žlezde, antiepileptici, pilule za kontracepciju, antibiotici (utiču na sniženje nivoa B vitamina u krvi), kao i mnogi drugi. Takođe i nutritivni nedostaci, naročito tokom radikalne dijete, npr. nedoststak cinka, biotina, gvožđa mogu biti uzrok ove vrste alopecije. Hipervitaminoza A može takođe uzrokovati opadanje kose.
Alopecija kod dece
Kvalitet i količina kose kod dece u velikoj meri zavise od genetskog nasleđa. Dete koje je rođeno sa kosom u većini slučajeva je izgubi u prva tri meseca života zbog hormonalnih promena, odnosno zbog smanjenja količine hormona u krvotoku, a koji su poreklom od majke. Nakon toga raste nova kosa koju će dete imati tokom svog budućeg života.
Kod dece, kao i kod odraslih, može doći do opadanja kose iz različitih razloga. Prema statistici oko 3% dece pati od gubitka kose. Jedan od najčešćih razloga opadanja kose kod dece gljivično oboljenje vlasišta pod nazivom "tinea capitis". Ono se ispoljava perutavim naslagama po čitavom skalpu, koje svrbe, a dlake su prekinute i kratke. Terapija podrazumeva primenu antigljivicnih šampona i masti, a ponekad se moraju primeniti i u obliku tableta, ali isključivo uz preporuku i nadzor lekara, jer oralni fungicidi nisu nimalo bezazleni. Ovo oboljenje je zarazno pa treba preduzeti odgovarajuće preventivne mere da se ne bi zarazila i ostala deca i ukućani - izdvojiti pribor za češljanje, posebne jastuke i peškire.
Sledeća vrsta alopecije kod dece je alopecija areata, koja je u osnovi autoimuno oboljenje, što znači, da detetove imune ćelije "greškom" napadaju sopstvene ćelije koje produkuju dlaku. Ova vrsta alopecije se ispoljava potpunim gubitkom kose u vidu pečatastih regija. Javlja se kod dece svih uzrasta, a kao inicijator mogu biti stres, infektivno oboljenje, alergija na hranu. Kosa uglavnom izraste u toku narednih godinu dana, ali ipak ovo oboljenje treba ozbiljno shvatiti i tretirati, da se ne bi kasnije u životu ponavljalo. Kod 5% dece može progredirati u alopeciju totalis, to jest potpuni gubitak kose.
Androgenetska alopecija se može javiti već u tinejdzerskom uzrastu, a posto je to progresivjo oboljenje, neophodno je što pre započeti lečenje.
Trihotilomanija je gubitak kose koji nastaje usled uvrtanja i čupkanja kose, a koje je uslovljeno psihičkom napetošću deteta. Kosa je na određenom području iskrzana, izlomljena, pa čak postoje i regije bez dlaka. U ovim slučajevima je neophodno pružanje psihološke pomoći.
Loose anagen syndrom je oboljenje koje se javlja privremeno i to kod plavokosih devojčica uzrasta od 2 do 9 godina. Kosa je proređena i tanka.
Telogeni efluvijum je difuzna prorešenost kose i javlja se kod dece, kao i kod odraslih, usled prisustva stresogenih faktora - dolazak novog deteta u porodicu, polazak u vrtić ili školu, neslaganje roditelja, smrtni slučaj u porodici, uzimanje nekih lekova. Neophodan je kompletan klinički pregled deteta kao i psihološka obrada.
Postoji i takozvana trakciona alopecija koja nastaje usled preteranog stezanja kose prilikom nošenja konjskog repa ili pletenica i ona je lokalizovana uglavnom u prednjem - frontalnom delu poglavine i u slepoočnim predelima. U dečijem uzrastu je od posebnog značaja pravilna i izbalansirana ishrana da ne bi nedostatak određenih nutritijenata, to jest deficit proteina, vitamina i minerala, doveo do gubitka kose.
Alopecia areata: Iskustva i izazovi
Alopecija areata označava gubitak kose na pojedinim područjima, koja su uglavnom okruglog oblika i jasno ograničena od okoline, a kosa na tim delovima potpuno nedostaje. Ovaj poremećaj se uglavnom javlja iznenadno.
Veličina zahvaćene regije može varirati od 1cm do nekoliko cm u prečniku. Može postojati jedno ili više ovakvih polja. U ređim slučajevima dolazi i do opadanja svih dlaka na glavi. Slične promene se mogu javiti i na bradi, to je druga regija po učestalosti, na trepavicama, obrvama i u predelu stidnih dlaka. Pogođena područja su, osim što dlake nedostaju, bez vidljivih promena, što znači bez znakova zapaljenja ili ljuskanja. Kosa u neposrednoj okolini promena se lako izvlači iz svog ležišta, a ukoliko je to slučaj i sa udaljenim dlakama, predstavlja loš prognosticki znak.
Uzrok ovog oboljenja nije u potpunosti razjašnjen, smatra se da se radi o autoimunom oboljenju, a pokretački mehanizam je uglavnom je uslovljen delovanjem više faktora: emocionalni stres, fizički stres, toksini, mikrobi (virusi i bakterije), kozmetički preparati, a često je i pratilac drugih autoimunih oboljenja, kao što su: astma, atopijski dermatitis, Hashimoto tireoiditis, zapaljenska oboljenja creva, psorijaza, celijacna bolest. Čak su neke studije pokazale povećanu učestalost ovog oboljenja kod psihijatrijskih poremećaja.
Genetska predispozicija ima velikog udela u nastanku alopecije areate, čak kod 10-40% slučajeva postoji pozitivna porodična anamneza. Obavezno treba kod obolelog isključiti prisustvo fokusa što znači proveriti stanje zuba, isključiti zapalenje sinusa, srednjeg uha i drugih.
Alopecija areata se najčešće pojavljuje kod dece, u 60% slučajeva, i kod mlađih osoba, do 30. godine života. U blažim slučajevima do porasta kose dolazi spontano nakon 3 do 5 meseci, a ukoliko bolest traje duže, leči se lokalno kortikosteroidima, topijskim iritansima (azelaična kiselina), zatim rastvorom minoxidila i drugom specificnom terapijom. Takođe, neophodno je otkriti faktore koji su doveli do pojave obolenja i po mogućstvu otkloniti ih. Od pomoći je i konzumacija uravnotežene ishrane, ne izlagati kosu jakom suncu.
Alopecija areata kod 50% pacijenata traje kraće od 1 godine i dobro reaguje na standardne metode lečenja. Recidivi alopecije areata se javljaju u 7-10% slučajeva i tada to ukazuje na prognostički lošiji ishod.
Alopecija brade
Alopecija brade označava gubitak dlaka na bradi i može se pojaviti kod muškaraca u svim periodima života i u različitim medicinskim stanjima. Kao i druge vrste alopecija, ona može biti prisutna samo na određenim područjima - alopecija areata, a moze biti i difuznog tipa.
Uzroci gubitka dlaka na bradi su potpuno identični već gorenavedenim kod alopecije areata i androgene alopecije, a to su: hormonalne promene, odnosno povećan nivo dihidrotestosterona, stres, nasledni faktor, korišćenje određenih lekova, kao i neka medicinska stanja.
Jedan od uzroka gubitka dlaka na bradi je i takozvani folikulitis, to jest zapaljenje ležišta (folikula) dlake iz kojeg ona izrasta. Ovo zapaljenje nastaje u slučaju kada dođe do površinskog oštećenja kože (na primer tokom brijanja), pri čemu usled nedostatka prirodne barijere, patogeni mikroorganizmi (koji se i u normlanim uslovima nalaze na našoj koži), prodru u folikul dlake izazivajući gnojno zapaljenje. Ono može biti površinsko ili dubinsko i izgleda kao gnojni prištić praćen svrabom a ponekad i bolnim senzacijama.
Uzročnici folikulitisa su najčešće bakterije Staphylovoccus aureus i Pseudomonas aeruginosa. Infekcija je prelazna i može se preneti na drugu osobu korišćenjem zajedničkog pribora za brijanje ili peškira. U blažim slučajevima prolazi spontano i ako i dodđe do ispadanja dlaka na inficiranom području, to je najčešće privremeno. Međutim, ukoliko je proces zahvatio ceo, pa i dubinski deo folikula, tada se ova vrsta folikulitisa naziva "sycosis barbae", mora se ozbiljno lečiti jer dovodi do ožiljnih promena i trajnog gubitka dlaka na bradi. Ovoj vrsti infekcija korena dlake uglavnom su sklone osobe obolele od dijabetesa i imunodeficijentni pacijenti. Kao preventivnu meru potrebno je redovno dezinfikovati brijač i koristiti isključivo svoj pribor za ličnu higijenu.
Gljivično oboljenje brade - tinea barbae: u predelu brade se u početku vide žarišta u vidu smeđih mrlja, moguće je da se javi i mehurasti osip, vremenom te tamne mrlje izblede, na njihovom mestu se javljaju ljuskice i sivkasta perut, na tim površinama dlake gube sjaj i boju. U težim slučajevima, kada dođe do stvaranja mehurića i gnojnih žarišta, dlake ispadaju. Na periferiji promena koža takođe potamni, isti proces se ponavlja, bledilo, ljuskice, odnosno ispadanje dlaka, odnosno bolest se širi.
Bolest je prelazna, a prenose je i ljudi i životinje, uglavnom mačke,a ponekad i psi. U većini slučajeva oboljevaju mlaše osobe. Bolest se leči antigljivicnim kremama (klotrimazol, mikonazol), u težim slučajevima i tabletama i to pod kontrolom dermatologa.
Lečenje alopecije
Lečenje alopecije uključuje različite metode i terapije, a konkretni pristup zavisiće od vrste alopecije i pojedinačnih karakteristika pacijenta.
Lekovi:
Minoxidil je dostupan u obliku losiona ili spreja koji se nanosi na vlasište. Koristi se za tretiranje androgenetske alopecije. Minoxidil može poboljšati rast kose i zaustaviti dalje proređivanje kose.
Finasterid je oralni lek koji se koristi za tretiranje muške androgenetske alopecije. On deluje inhibirajući enzim 5-alfa reduktazu koji pretvara testosteron u dihidrotestosteron (DHT), hormon koji može uzrokovati suženje folikula dlake.
Terapije:
Kortikosteroidi se mogu primeniti lokalno (injekcije ili kreme) ili sistemski (tablete) kako bi se smanjila upala i zaustavio gubitak kose kod alopecije areate ili drugih autoimunih oblika alopecije.
Imunoterapija uključuje primenu iritantnih supstanci na vlasište kako bi se podstakao rast kose kod alopecije areate. Ovaj tretman podstiče imunološki odgovor koji može preokrenuti autoimunu reakciju i podstaći rast kose.
Hirurški tretmani:
Transplantacija kose je hirurški postupak koji uključuje premeštanje folikula dlake sa područja tela gde je maljavost gusto prisutna na područja koja su ćelava. Reč je o opciji za osobe sa trajnim gubitkom kose.
Kod nadogradnje kose koriste se veštačke dlake ili prirodne dlake kako bi se stvorio privremeni izgled guste kose. Ova opcija može uključivati perike, nadogradnju dlaka ili slične tehnike.
Važno je napomenuti da ne postoji univerzalni tretman koji će odgovarati svima. Iz tog razloga je važno da se svaki pacijent konsultuje sa dermatologom ili trihologom (stručnjakom za kosu i vlasište) kako bi dobio preciznu dijagnozu i personalizovan pristup lečenju alopecije.
Prirodni tretmani za alopeciju
Alopecija se uglavnom leči profesionalnim tretmanima po preporuci dermatologa. Lečenje prirodnim sredstvima ne pomaže mnogo u podsticanju rasta kose i može se koristiti samo kao dodatna nega vlasišta.
Losioni sa ekstraktom belog luka mogu pomoći u održavanju vlasišta zdravim, jer sumpor iz belog luka deluje antibakterijski i antigljivično i pospešuje cirkulaciju. Bogat je i vitaminima i mineralima pa to dodatno može pomoći u ishrani korena dlake.
Ekstrakt čička smanjuje perutanje kože glave, smiruje crvenilo, daje kosi sjaj i mekoću. Obiluje antioksidantima i na taj način potpomaže cirkulaciju u koži poglavine.
Arganovo ulje bogato je vitaminom E i esencijalnim masnim kiselinama, hidrira i regeneriše kosu, štiti je od gubitka vlage i isušivanja. Takođe utiče i na smirenje eventualnih zapaljenskih promena i sprečava pojavu peruti.
Viramin A deluje regenerativno na epitelne ćelije i optimizuje stvaranje sebuma koji zadržava vlagu u kosi.
Postoje i razni recepti iz domaće radinosti koji mogu pomoći u pospešivanju cirkulacije kože poglavine i eventualno preventivno delovati na pojavu peruti, ali, kao što je već rečeno, to nisu tretmani za lečenje ćelavosti.
Maska od žumanca, ruma i ulja (maslinovo, ricinusovo ili kokosovo ulje, a mogu se dodati i uljane AD kapi): jedno žumance se pomeša sa jednom kašikom ruma i nekim od navedenih ulja, dobro se izmeša, umasira se u kožu glave, prekrije najlonskom folijom i ostavi da deluje oko pola sata. Umesto ruma može se iscediti sok od jednog limuna.
Maska od meda: pomeša se jedna kašika meda, jedno žumance i jedna kašika maslinovog ili ricinusovog ulja. Umasira se u kožu glave, umota peškirom, ostavi da deluje jedan sat, nakon čega se kosa opere. Može se dodati i jedna supena kašika kefira.
Maska od aloe i kokosovog ulja: izvadi se sredina od jednog većeg lista aloe vere pa se dobro izmeša sa 1 kašičicom kokosovog ulja, utrlja se u kožu glave, odstoji desetak minuta pa se ispere.
Maska sa bananom: izgnječi se jedna banana, doda kašičica maslinovog ulja, iscedi se pola limuna i doda i kašika pšeničnih klica. Utrlja se u vlasište, umota najlonom i toplim peškirom, odstoji tako pola sata pa se kosa opere. Ova maska je bogata vitaminom B, C, kalijumom i masnim kiselinama.
Maska od kvasca sa kefirom ili jogurtom: pomešati jedan kvasac sa supenom kašikom jogurta ili kefira i naneti na kosu. Odstoji 15 do 30 min pa se ispere.
Maska od kvasca, žumanceta, jedne kašičice meda i soka od pola limuna - odstoji na kosi umotano najlonom i peškirom, oko pola sata, pa se ispere.
Kako se nositi sa alopecijom?
Lečenje gubitka kose je neophodno prvenstveno zbog psihosocijalne prirode problema. Često ovaj problem dovodi do psihološke patnje i poremećaja u svakodnevnom funcionisanju, što opet sa svoje strane pogoršava stanje vlasišta. Ključni faktor u lečenju pacijenata sa alopecijom je utvrđivanje uzroka koji je doveo do gubitka dlake. Anamnestički podaci su tu od neprocenjivog značaja, a zatim i detaljan klinički pregled.
Osim lečenja osnovnog oboljenja koje je dovelo do alopecije (ukoliko je uzrok poznat), ponekad će biti potrebno i psihološko savetovanje pa čak psihijatrijska terapija. Lečenje u svakom slucaju treba prepustiti dermatologu.
Obolela osoba sa svoje strane treba da se trudi da konzumira zdravu, uravnoteženu ishranu, da uzima dovoljno tečnosti i da po potrebi uzima suplemente minerala i vitamina. Od vitamina je od koristi uzimati vitami C, B12 i D vitamin, u odgovarajućim dozama (ne pretetivati) po savetu dermatologa.
Takođe, za zdravu kosu je koristan i cink, a u slučaju deficita gvožđa, neophodno je nadoknaditi ga. Neki lekari preporučuju i večernje uzimanje melatonina.
Leti obavezno zaštititi kosu od izlaganja jakom suncu, a prilikom eventualnog farbanja kose koristiti što prirodnije preparate. Po mogućstvu izbegavati stres. Prilikom odabira šampona birati one bez parabena, silikona i natrijum hlrida. Kosu ne treba prati svaki dan jer u tom slučaju dolazi do disregulacije lučenja sebuma i održavanja normalne mikroflore vlasišta, pa je ono podložno infekcijama. Idaelno je prati je jednom do dva puta nedeljno. Za negu vlasišta postoje medicinski šamponi na bazi belog luka, kofeina i ljute papričice koji poboljšavaju cirkulaciju u koži glave i na taj način potpomažu da se hranljive materije dopreme do korena dlake. Preporučuje se i šampon sa ekstraktom testeraste palme koja je prirodni antagonist dihidrotestosterona.
Ne fenirati kosu svakodnevno, a ukoliko se fen koristi, podesiti na najmanju temperaturu. Prilikom vezivanja kose gumicama i šnalama, ne zatezati je.
Ukoliko imate promene na vlasištu i ukoliko ne znate kome da se obratite, unesite reč "alopecija" u polje za pretragu na platformi Hipokratija i dobićete uvid u iskustva drugih ljudi koji su se borili sa alopecijom. Nakon završenog pregleda, ostavite svoje podelite svoje iskustvo s Hipokratija zajednicom i na taj način pomozite drugima da izaberu najbolju negu za sebe i svoju porodicu.
Bolesti
